EL PARTÍU CARLISTA BUSCA ESPACIU POLÍTICU PAL SO PROYECTU ASTURIANISTA, FEDERALISTA Y D'ESQUIERDES

Les Noticies. 18/07/2004

La formación reclama’l reconocimiento plenu de la soberanía del pueblu asturianu y la oficialidá de la llingua y rechaza la Constitución Europea por centralista y ultra-lliberal.

J.L. Piquero  

 

Definense a sigo mesmos como’l partíu asturianista más antiguu. Ye’l Partíu Carlista d’Asturies, federáu con Partido Carlista, una formación que ta resurdiendonel nueso país depués d’un llargu periodu d’ausencia. Nes últimes elecciones xenerales, el PC presentó nel Principáu una candidatura al Senáu, encabezada pol xixonés Javier Cubero, qu’algamo 540 votos. Cubero, estudiante de Historia, ta tamién al frente de las Xuventúes del Partíu Carlista d’Asturies (…) La formación vuelve con ánimos renovaos y un programa de marcáu sesgu asturianista, federalista y d’esquierdes, que reclama’l reconocimientu plenu de la soberanía del pueblu asturianu y de la so cultura, incluyendo la llingua asturiana qu’habría ser oficial. Como explica Javier Cubero, “ocupamos un espaciu políticu equidistante d’Izquierda Xunida y la esquierda nacionalista (...) Respectu a IX y al pautu de gobiernu, los carlistas muéstrense mui críticos: “Izquierda Xunida ya una opción socialdemócrata que cada tiende más al centru, confundiéndose col PSOE. Nun ya d’estrañar la crisis que sufre, yá que ta decepcionando al so electoráu. En cuanto al supuesto federalismu de la coalición, abúltanos que ye namás oportunismu. Pretenden imponer un estáu federal dende riba, por decretu, cuando’l federalismu namás se pue construir dende abaxo, dende la soberanía de los pueblos a partir de l’autodeterminación d’estos(...)”

La cuestión dinástica

Asuntu escambrosu nel programa del PC ye la cuestión dinástica. Pa Cubero, trátase d’una herencia histórica y referencial; la monarquía diba poder ser, en tou casu, un instrumentu d’arbitraxe na construcción del socialismu autoxestionariu y l’estáu federal: “Esti tema esaxeróse muncho. Históricamente, el pesu programáticu nel carlismu nun foi la disputa dinástica sinón les reivindicaciones forales y de la propiedá comunal. Anguaño, nel Partíu hai monárquicos y republicanos. La prioridá pa nós ye’l federalismu y la xusticia social”. El mesmu Carlos VII declarava, yá nel sieglu XIX, que concebía España como una Federación de Republiques Sociales presidíes pola Corona, declaración que pue sonar estraña en boca de cualquier monarca pero non d’un rei carlista, si se conoz la historia.(...) De momentu, les Xuventúes del Partíu Carlista d’Asturies van integrase nel Conceyu Abiertu pola Oficialidá y a afrontar el llabor de siguir creciendo. En mayu pasáu, el Partíu Carlista d’Asturies llanzó un “Manifiestu pola Soberanía de los Pueblos”, nel que se muestra escépticu énte la reforma del Estatutu (mediatizada por “partíos que tienen ente les sos señes d’identidad’l nacionalismu español”) y apostando pol so proyectu federalista y anti-centralista. Una opción política de llarga tradición y, paradoxicamente, nueva y fresca.